(3/4) Persoonlijke band

Ik weet het voorval nog heel goed tijdens de nachtdienst. Mijnheer keek mij aan, hij was bang, ademde heel snel en het zuurstofgehalte was laag. Doodmoe was hij en het lichaam had het heel zwaar. Ik ging het gesprek met hem aan, dat hij veel zuurstof nodig had om het zuurstofgehalte op peil te krijgen. Mijnheer zelf vond het redelijk gaan, gek genoeg voelen patiënten met corona zichzelf vaak niet benauwd terwijl het zuurstofgehalte op dat moment juist wel heel laag is. Ik sprak met hem over zijn thuissituatie. Hij was nog niet zo oud en stond positief in het leven, lieve partner, kinderen en kleinkinderen waar hij zo ontzettend trots op was en voor wilde vechten. Dat deed hij. Het gesprek dat ik met hem had was fijn. Veel en lang heb ik voor deze mijnheer gezorgd, dat schept een band. Iets wat me ook erg raakt is als een patiënt overgeplaatst moet worden naar een ander ziekenhuis. Ziekenhuizen helpen elkaar om de patiënten goed te verdelen. En eerlijk is eerlijk, vaak bel ik dan nog naar het collega-ziekenhuis om te vragen hoe het met de patiënt gaat.