3/4 Korte lijnen en app: een gerust gevoel
Updated: Jul 13, 2021
Tussen de behandelingen door probeerde ik zo goed mogelijk voor mijn lichaam te zorgen. De actie-stand is altijd gebleven, doelgericht bleef ik met de situatie omgaan. Wandelen en zelfs tennissen, geen les miste ik, gaf me energie. Voor de kinderen zorgen, het huishouden doen, zo goed mogelijk probeerde ik met grote steun van mijn moeder, mijn aandeel te leveren. Het rusten, het ziek zijn, deed ik vooral in ‘eigen’ tijd. Wanneer er problemen waren tussen de behandelingen door gebruikte ik een speciale app, waarin ik vragen stelde aan de mammacare-verpleegkundigen of oncoloog. Bellen kon ook altijd, de lijnen waren kort dat gaf me een gerust gevoel.
foto Gijs Hoogland
Slecht nieuws volgde na de controlescan.
De tumor leek niet gereageerd te hebben op de behandelingen, alles leek voor niets geweest. Een flinke tegenvaller, maar ik dacht direct; oké, wat nu? Hier kom ik doorheen! Gelukkig bleek bij nadere controle dat de tumor toch wat versplinterd was, dus het zag er niet zo slecht uit als in eerste instantie gedacht werd. Wel zorgden mijn behandelaars ervoor dat de geplande operatie in het Maasziekenhuis, om het overgebleven tumorweefsel te verwijderen, naar voren werd gehaald. Ik weet nog dat ik wakker werd uit de narcose en een bekende verpleegkundige aan mijn bed zag staan. Dat voelde zo fijn en vertrouwd, dat deed me goed.