(2/4) Ik voelde pijn in mijn linkerborst

Vlak voor het Hemelvaartweekend in 2015 voelde ik pijn in mijn linkerborst. Mijn man Ton drong erop aan direct de volgende dag op mijn werk een collega te laten kijken. Het voelde letterlijk en figuurlijk niet goed. Alle hulptroepen werden direct ingeschakeld. Dankzij eendagsdiagnostiek kreeg ik diezelfde dag de uitslag van de onderzoeken: borstkanker. Het was net een hele nare droom. Ik vond het ook zo erg voor mijn man en onze zoon en dochter. Door mijn hoofd speelde dat het slecht zou kunnen aflopen, op mijn werk had ik al veel van die scenario’s gezien. Ik was met de dood bezig, je eigen sterfelijkheid komt in beeld, maar de behandeling was curatief, gericht op genezing. Met de start van de chemotherapie werd ik ineens patiënt op mijn eigen afdeling en zorgden mijn lieve collega’s voor mij. We waren altijd al een hecht team en halen het beste in elkaar naar boven. Als een van ons het moeilijk heeft zijn we er voor elkaar. Nu ervaarde ik ook hoe het is om door hen verzorgd te worden. Zij stonden op dat moment niet alleen als collega maar ook als professional letterlijk dag en nacht voor mij, mijn man en kinderen met raad en daad klaar. Elke keer als ik op de afdeling kwam voor een nieuwe chemokuur hadden de lieverds weer een cadeautje voor me klaarliggen. Hoe moeilijk en emotioneel zwaar moet het ook voor hen zijn geweest! Mede door de niet-aflatende steun van al mijn collega’s, mijn man, kinderen, familie, vrienden en buurtgenoten werd het ziekteproces voor mij een stuk draaglijker.